Het Spaans kwartiertje

Iedereen is wel bekend met de term Brabants kwartiertje, de speelruimte die mensen zich toe eigenen bij aanvang van een bespreking, schijnbaar zijn Brabanders wat minder stipt dan noordelijker gelegen provincies en strijken dankbaar met deze dubieuze eer. Maar dan hebben we het nog maar over Brabant, wat dan te denken als we nog iets verder zuidelijk afzakken, wat te denken als we afzakken naar Spanje? Als Brabant al bekend staat om een kwartier wat moet dat in Spanje dan wel niet zijn?

Graag had ik dan ook aan jullie het ongelijk willen bewijzen maar helaas niets is minder waar, in Nederland is het Brabants kwartiertje sterk overdreven, meestal gaat het om minuten en niet een heel kwartier. Als we het een Spaans kwartiertje zouden noemen zouden we Spanje wel heel erg te kort doen. In de besprekingen van de afgelopen weken die gepland waren is het Spaans kwartiertje gemiddeld 25 minuten en dan reken ik de besprekingen die uiteindelijk toch maar niet doorgaan niet eens mee, want dat zijn die besprekingen die een kwartier na gepland einde nog zouden moeten beginnen. Ja, werkelijk, men komt gemiddeld 25 minuten te laat, hoeft geen sorry te zeggen, hoeft ook niet voorbereid te zijn, hoeft niet eens te weten waar de bespreking over gaat. Wel moet men uiteraard bijgepraat worden over wat er al besproken is door die enkeling die wel op tijd was.

Bij navraag zijn de collega’s verdeeld, de een heeft er een hekel aan, de ander doet het niets. En diegene die er een hekel aan heeft legt zich er maar bij neer, zelfs pogingen met een spaarpot, ieder die te laat is doneert een duppie per minuut te laat om later een leuk teamuitje mee te doen, gaf mooie teamuitjes maar geen gedragsverandering. Ondanks de mooie tools als vergader planning en zelfs het automatisch reserveren van de vergader ruimte en ondanks dat een iedere genodigde ook netjes accepteert, de meeting wil vaak niet van start gaan. Er is niemand die het voortouw neemt, ieder doet zijn eigen ding en kijkt af en toe even de ander aan of de meeting al gaat beginnen of dat deze bespreking wel weer over waait. Sommige besprekingen worden toch uiteindelijk belangrijk genoeg bevonden en beginnen een eenzame start waarna andere langzaam binnendruppelen.

Nou mag je 1 keer raden waar ik vandaan kom, ja Friesland, het hoge Noorden, over punctualiteit gesproken. Maar ook ik betrap me er inmiddels op dat zelfs ik al begin te denken “Och ik kom 5 minuten later dan de geplande begintijd, dat is nog ruim op tijd”. Terwijl ik dit vroeger als doodszonde had beschouwd. Nog steeds moet ik dit bij mezelf goedpraten maar ik durf het al iets los te laten wat voor mij al een gigantische mijlpaal is. Maar blij wordt ik er toch niet geheel van, want efficiency en effectiviteit is hier vaak ver te zoeken, zeker als je weet hoe dit soort besprekingen dan ook nog verlopen.

Cultuur/houding/attitude/belopen paden veranderen is en blijft moeilijk en tja zelfs ik bemerk dat het individu zich gemakkelijker aanpast aan het groepsgedrag dan de groep aan een nieuw gedrag. Wat dan weer wel leuk is dat ik vaak het laatste woord krijg in de bespreking en of ik nog iets op te merken heb aan de bespreking. Een “Hoe laat ging deze vergadering ook al weer van start…?” vraag van mijn kant wordt altijd weer met veel gelach ontvangen. De bewustwording is in gang gezet, het begrip begint ook te komen, gelet op de vele ja-knikkende hoofden als ik mijn bevindingen geef. Nu nog de noodzaak om te veranderen en ik kan er persoonlijk voor zorgen dat de bespreking niet nog weer een half uur langer duurt :)

Aan u en de uwen, een fijne vergadering en denk eraan kom op tijd, want tijd is geld. Of is het meer zoals ik hier vaak hoor, durf te genieten van het leven ook in je werk want tijd is immers gratis…